De steekbijl of snik, werf in de 17e en 18e eeuw veel gebruikt in de bouw van (houten) huizen voor het maken van pen- en gatverbindingen. De oudste exemplaren zijn nauwkeurig te dateren op 1663. In het handvat gaat géén steel en zowel de hals als het blad is veel langer zodat wanneer de balk op de grond ligt je staand kunt werken. Er wordt mee gestoken en niet gehakt. Waarschijnlijk zijn de afmetingen van de snik in de steen bewust ingekort om te vermijden dat de steen anders te lang zou worden. Een ander type bijl is te zien op een andere gevelsteen in de muur van de Sint Luciënsteeg.

In 2013 heeft Wil Abels deze steen (formaat: 50x 35cm), tesamen met de andere stenen in deze gevelstenenmuur, in opdracht van de Vereniging Vrienden van Amsterdamse Gevelstenen gerestaureerd en weer in kleur gezet.

___________________________

Tekst: Onno Boers