Een gevelsteen uit 1744 waarop een vat is voorgesteld. De steen leidde jarenlang een onopvallend bestaan. Hij was met cement dicht gesmeerd en het vat, het jaartal en de tekst waren weggehakt. Tot eind 2005 was er dus niets bijzonders te zien aan de 18de eeuwse lijstgevel van Prins Hendrikkade 13. Wel zat er onder het middenraam van de eerste etage een stuk natuursteen, een ietsje breder uitlopend op de puilijst, met een profielrand om een ongedecoreerd middenveld. Bij werkzaamheden aan de pui in datzelfde jaar kwamen de contouren van de voorstelling weer duidelijk tevoorschijn.

Dankzij het schetsboek van Suasso en een vermelding in de Noord- Hollandsche Oudheden (6de stuk, 1903, pag. 74) was bekend dat er een voorstelling van een staand vat en het jaartal 1744 had gezeten. Daar er in de Monumentenlijst van 1928 geen vermelding van de steen wordt gemaakt kunnen we aannemen dat al voor die tijd het reliëf vlakgehakt was.

De eigenaar van het pand gaf toestemming om de gevelsteen in oude glorie te reconstrueren, de Firma Kneppers maakte een plan en Wil Abels heeft op voorbeeldige wijze de moeilijke klus geklaard. Na de restauratie in 2006 is de steen (formaat: 80x 193cm) weer in blakende conditie.

Op ongeveer deze hoogte van de Prins Hendrikkade stond de, in 1829 afgebroken, middeleeuwse Haringpakkerstoren. Dit deel van de kade werd Haringpakkerij genoemd, omdat de haring hier door haringpakkers werd gezouten en gekuipt.

Tekst: Onno Boers