Deze gevelsteen toont een zonnerad, zeven zonnebloemen en een datum; de eerste lentedag van 1986. De voorstelling op de gevelsteen is afkomstig uit de symboliek der Rozenkruisers; het centrale zonnerad is omringd door zeven zonnebloemen die de zeven werkzaamheden van de kosmische zon aanduiden.

Rozenkruisers staan in een oeroude traditie van kennis over God, kosmos en mens. Kennis die al heel lang aanwezig is en terug te zien is in de symbolen van het oude Egypte, de Veda’s en de leer van de Boeddha in India, het taoïsme in China, maar ook in de Bijbel en andere vroegchristelijke geschriften en het denken van Pythagoras en Plato bij de Grieken. Rondom onze jaartelling kwamen deze invloeden samen in de hermetische en gnostieke wijsheid. De impulsen die hiervan uitgingen, inspireerden groepen als alchemisten, vrijmetselaars en rozenkruisers.

In de christelijke traditie symboliseert het zonnerad het wezen van Jezus. In een vereenvoudigde versie van het zonnerad of zonnewiel, zijn in de zes ‘spaken’ de letters I en X te onderscheiden, de eerste twee letters van de naam Jezus Christus in het Grieks (Iησοῦς: Jezus en Χριστός: Christus).

In de eerste eeuwen na de jaartelling toen de christenen vervolgd werden, werd het teken (gecamoufleerd) gebruikt om vluchtelingen aan te geven waar veilig onderdak was. Het zonnerad is bekend uit de Keltische en Noorse mythologie, het is in verschillende betekenissen en vormen terug te vinden in de Europese volkscultuur en het komt voor in familiewapens.

Deze steen werd gehakt door Jan Hilbers -zelf ook Rozenkruizer-, naar een ontwerp van M.A. Karpov.

Tekst: Onno Boers