In de late middeleeuwen stond op deze plek al een kleine kapel die geweid was aan de patroon van het hoornvee, Sint Cornelius. Op de kaart van Noord-Holland van Herman Allertsz, een heruitgave van de houtsnedekaart die Joost Jansz Bilhamer in 1575 in Spaanse opdracht maakte, is het kapelletje duidelijk aangegeven.

De oude kapel werd in 1607 en 1710 aanmerkelijk verbouwd en uitgebreid tot de huidige, een-beukige kerk met vijfzijdige sluiting en het, voor Waterland kenmerkende torentje.

Waarschijnlijk is bij deze ‘nieuwbouw’ het reliëf met het wapenschild en het tekstlint aangebracht. Merkwaardig is het dat op het schild het wapen van Schellingwoude, het boompje met de 10 gouden schellingen, is voorgesteld en niet de witte zwaan van het wapen van Buiksloot terwijl de tekst op het lint luidt: T.WAP:V:BUYKSL, te lezen als: HET WAPEN VAN BUIKSLOOT. Waarom…..?

In de Voorlopige Lijst van Nederlandsche Monumenten van Geschiedenis en Kunst (1921,deel V, 1), is op pag.57 een uitvoerige beschrijving van het kerkje opgenomen en worden wapenschild en tekstlint ook vermeld.

Het natuurstenen wapenschild en het tekstlint waren in de loop der jaren sterk verwaarloosd en aan de randen beschadigd. Eind 2018 benaderde Stichting de Buiksloterkerk, de huidige gebruiker en beheerder, de VVAG met de vraag of de mogelijkheid bestond het wapenschild en de tekststeen te herstellen en in de juiste, aangetroffen kleuren te polychromeren. In het vroege voorjaar van 2019 kon Wil Abels aan de slag en het resultaat mag er zijn.

Tekst: Onno Boers